Görüyorum ki hiçbir şey aynı değil. Üstünde dikildiğim sokak bambaşka, yeni evler, ilk kez gördüğüm ağaçlar, kaldırımlar ve simalar. Hâlbuki ben değişmeyen bir şeyler arıyorum, iflah olmaz bir gezgin gibi aynılığın peşinden koşuyorum.
Bir zamanlar aynı sokakta, gecenin geç vakitlerinde, sessizliğin üşüten ürpertisi ve korkumu ilan eden ürkek adımlarla yürüdüğüm o günlerde her şey ne kadar farklıydı oysa.
Hepsinden öte, Serap vardı o zamanlar. Ama henüz erken, daha zaman var ...