Boşanma (divorce, scheidung), üzerinde hemen herkesin bir düşünce sahibi olduğu ve Aile Hukukunun[1] çok tartışılan bir kurumudur.
Bilindiği üzere aile çok bileşenli toplumsal bir sistemdir. Bu anlamda aile, karı-koca sisteminden ibaret de değildir. Etkileşim çok boyutludur. Karı koca ilişkisi çocuğu, çocuk toplumu, toplum gelecek kuşağı etkiler ve belirler.

Hayat ise ya hep ya hiç değildir. Hayat, küçük uzlaşmalardan ibarettir.[2] Tıpkı evlilik gibi! Ancak manasını kaybetmişse, evlilik daimi bir uzlaşmayı/bağlılığı ifade ediyor olsa bile bu hukukî bağ da çözülmelidir/çö­zü­le­bil­me­lidir.[3]

HAUSHEER tarafından da ifade edildiği üzere süregelen önemiyle consortium vitae (hayat birliği) olarak aile kader birliği olma özelliğini devam ettirmektedir.[4]

Evlilik birliği[5], her zaman Uzun Göl gibi sakin, durgun, huzur veren bir görünüm sergilemez. Gün gelir Fırtına Deresi gibi coşar önüne alıp her şeyi devirip yıkarak çevresine acılar yaşatır. Bu acıları sonlandırmanın bir yolu da boşanmadır.[6]

Boşanma bir sürecin başlangıcı değil sonudur. Bilinmelidir ki boşanma davası açıldığında taraflar arasında çoğunlukla uzun yıllar sürebilen ve boşanmanın ilk evresi[7] olan duygusal boşanma[8] gerçekleşmiş durumdadır. Genellikle en azından ekonomik boşanma[9] yapılmıştır bile. Bu anlamda karşı tarafa tekrar şans verme olasılığı da kalmamıştır. Kaldı ki şans verme bile eşlerin gönüllü olmasına bağlı olup gönüllülük de tükenmiştir.

Okuyucu Yorumları