Fransa da yaşayan okurumuz olan Metin Polat, Çığlık'la ilgili yazdığı yazı da şöyle bir ifade kullanıyor:
Bundan bir kaç sene önce radyoda bir belgeselde dinlemiştim. Amerikalı ve Fransızlardan oluşan bir biliminsanı
ekibi Yunanistan'ın ücra bir köşesinde (gürültüden uzak) bulunan bir antik sa- rayda araştırma yapıyor. En
modern cihazlarla tapınağın duvar taşlarındaki sırrı arıyorlar, yani taşı dile getiriyorlar. Bu araştırma, dünyaca
ünlü Science et Vie dergisine kapak oldu. Pontoise Üniversitesi'indeki yarı deli bir hocam aklıma geldi. Maden
canlıdır derdi.
Düşünebiliyor musunuz ses yani çığlık taşa bile işliyor!.. Ve biliminsanları asırlar sonra o çığlığı taştan çıkarabiliyorlar. Çığlıktaki dehşete ve müthiş etkiye bak sen... Keşke imkânımız olsa da Veli amcanın, 21 yaşında olan bekar
kızı Zeynep'in ve daha 12 yaşını dahi doldurmayan çocuğu Meral'in Doğan Köyü'nün taşlarına işleyen çığlıklarını
çıkarabilseydik!..
Böyle diyor Metin Polat.
Çığlık'ın üçüncü baskısını yayınlama şansına sahip olan yayınevimiz, kapak çalışması yaparken bir seçim yapması
gerekiyordu. Kitabın ikinci baskısındaki saçları yıkanmamış saf ve duru kız çocuğunun fotografı koymak istedik.
Fotograf, kitabın dizgisiyle birlikte gözaltına alındığı için ne yazık ki bulamadık.
Bunun yerine Zeynep'in ablası Sabriye ve kardeşi Haydar'la çektiği tek küçüklük fotoğrafını kapağa kullanmayı
uygun gördük. Bakarken yutkunduğumuz fotoğrafı koymak zor oldu bizim için. Çünkü kim tarafından çekildiği
bilinmeyen fotoğraf karesi, amcaları Usıv'ın (Yusuf) duvar dibidir. 10 Ekim 1993 tarihinde Zeynep, babası ve
küçük kızkardeşinin kurşuna dizilme mekânı oldu. Evet tam da fotoğraf karesine giren duvar taşlarının önünde
kurşuna dizildiler. Bu kadar tesadüf bir yazgımıdır orasını bilemiyoruz ama Metin Polat'ın da belirttiği gibi o
duvardaki taşlara çığlıklarımız sindi.

Okuyucu Yorumları