Machiavelli'den Hobbes'a, Freud'dan Pinker'a herkes şuna inanıyor: İnsanlar kötüdür!

Çoğu İnsan İyidir'deyse yeni bir argüman var: İnsanların iyi olduğunu varsaymak hem gerçekçi hem de devrimci bir eylemdir. Zira başkalarının kötü olduğunu düşündüğümüzde gerek siyasetin gerek ekonominin en kötü yanları ortaya çıkıyor, oysa insanların temelde iyi olduğunu varsaymak, bambaşka seçenekleri mümkün kılıyor.

İnsanlık tarihinin son 200.000 yılına yeni bir perspektiften bakan Bregman rekabetten ziyade iş birliğine yatkın olduğumuzu, birbirimize güvenme içgüdümüzün Homo sapiens'in ilk ortaya çıktığı zamanlara kadar uzandığını savunuyor. Bregman insanların cana yakınlığına ve özgeciliğine inanmanın farklı bir düşünce tarzının temelini atacağını, toplumumuzda hakiki bir değişikliğe yol açabileceğini gösteriyor; buna inanmanın da iyimserlik değil gerçekçilik olduğunu söylüyor.

The Guardian, The Daily Telegraph,
New Statesman ve Daily Express'e göre Yılın kitabı

İnsanlığı yepyeni bir perspektiften görmemi sağladı.
Yuval Noah Harari

2. Dünya Savaşı'nı, Sineklerin Tanrısı'nı, Sibirya'daki bir tilki çiftliğini, New York'ta yaşanan ama tüm dünyanın duyduğu bir cinayeti ve saygınlığını yitirmiş psikoloji araştırmalarını tek tek ziyaret ediyoruz... Bu düşündürücü ve cüretkâr kitapta insanın iyiliğine dair güven veren pek çok kanıt var... Biraz da doğamızın olumlu yanlarını okumak insana iyi geliyor.
The Observer

İnsanların iyiliği üstüne merak uyandıran öykülerle dolu... Bregman'ın kitabı heyecan verici ve bir o kadar gerekli.

The Times

Okuyucu Yorumları