1993 yılında, kırk yedi yaşında, Lisa Fittipaldi kör oldu. Kendini, duvarları öfke ve inkâr taşlarıyla örülü bir hapishaneye kapattı. Bir gün, kocası odaya girdi; çocuklar için hazırlanmış bir suluboya takımıyla bir resim defterini yatak örtüsünün üzerine attı. Lisa öfkeden çılgına döndü. Resim defteriyle suluboya takımını kocasının kafasına fırlattı. Kör karısından resim yapmasını bekleyen bu sersem adama inanamıyordu. Burnundan soluyarak kalktı, yere düşen takımı el yordamıyla buldu; masaya oturdu ve eline ilk geçen nesneyi resmetmeye başladı.

KAVANOZLAR, katıksız öfkenin sezgiyi tahrik etmesi sonucu ortaya çıkan ilk resimdi.

Lisa Fittipaldi bugün uluslararası sanat camiasında görme yeteneğini kaybetmiş büyük bir gerçekçi ressam olarak tanınıyor ve binlerce dolar değerindeki eserleri önemli koleksiyonlarda yer alıyor.

Kör olmak, neredeyse herkesin en korkulu rüyasıdır. Çoğumuz, en azından körlüğün nasıl bir şey olduğunu tasavvur etmeye çalışmışızdır. Ben size ilk ağızdan şunu söyleyebilirim ki, körlük akıl almaz bir şeydir. Sonsuz boşlukların, yerde unutulmuş masum bir kaşığın, yerine konmamış bir eşyanın uyandırdığı üstesinden gelinmez dehşeti size anlatamam. Her Allah´ın günü, her dakika bütün duyularınızı seferber ederek göstermeniz gereken üstün dikkati tarif edemem. "Sağlam"ların dünyasında engelli olmanın nasıl bir şey olduğunu izah edemem. Fakat şunu da bilmenizi isterim ki, gözlerimi geri kazanmak uğruna şimdiki hayatımı eskisine asla değişmezdim.

Karanlıkla Göz Göze, dünyaya geri dönüp de kendimi bir sanatçı olarak yeniden yaratıncaya dek kat ettiğim yolda attığım adımları konu ediyor. Bu kitap, dünyamın yok olduğu o ilk günden, tekrar ele geçirdiğim bugüne kadarki serüvenimdir.

Okuyucu Yorumları